Cuando Amelia se despertó ese día, tenía los ojos vendados y una ilusión tan grande como ella misma. Cuando Amelia llego al salón sintió todos las caja suaves y las luces que se podía ver las con las vendas de los ojos, de repente se quito las vendas de los ojos y vio que la sala estaba llena de regalos. Con el ruido sus padres se despertaron, su hermana mayor Lucia le dijo. -Espera espera que papa y mama se van a vestir se. -Bale diles que se vista rápido. No habían pasado ni 5minutos y Amelia dijo: -¿Por tardaran tanto? -Hermanita deja de preguntar bale. -Bale. Entonces llegaron sus padres y empezaron a abrir los regalos.
Esan zidaten etxe hartara joateko. Baina iritsi nintzenean, ezin nuen sinetsi ikusten nuena: milaka liburuak ateratzen ari ziren lehio bntzeatetik. zer ote? Sinetsi ez nuenez, harrituta eta ahos zabalik geratu nintzen. Orduan, etxe horretan sartu nintzen eta nire buruari galdetu nion: -zer egongo da hor barruan? Baina bat-patean ate bat ireki nuen eta: -Nor zara zu? -galdetu nio neska bati. Orduan berak: -Ni Simona naiz nezka magikoa-ezan zidan. -Neska magikoa? -Bai liburu azko irakurtzen ditudanez, lehiotik botatzen ditut. Nik lau liburu zortzi minututan irakurtzen ditut. -Bai ikaragarria, baina nola egin dezakezu? -Kontatuko dizut, baina nire hiztoria oso arraroa da. Egun batean nire amak liburu bat erosi zidan orduan irakurtzen asi nintzen orduan pila bat gustatu zitzaidan orduan nire amari eskatu nien lau liburu gehiago-Ahu da nire istoria. Orduan ortikan aurrera lagunakegin ginen.